2015

candid my style

weinig projecten, veel foto's

2015
Het is duidelijk een jaar met relatief weinig festivals en beduidend meer corporate werk. Van dat laatste zie je op deze site weinig terug, al ben ik wel trots dat de verschuiving naar dit werkveld zich uitbetaald. (zie voor een overzicht van mijn werk in opdracht Concretestate)

Ontkiemd
Toch ook dit jaar weer een overvloed aan foto’s om uit te kiezen. Het ‘kill my darlings’ is niet alleen vanwege de overzichtelijkheid nodig maar ook zeker voor de datalimiet en laadsnelheid van deze website. Het is weer een degelijke selectie geworden met foto’s van onder andere Studio Stekker, Stekker in de Tunnel, Mysteryland en DGTL. Het zijn stuk voor stuk fotoseries geworden waar het ontkiemde zaadje in mijn stijlontwikkeling al duidelijk aanwezig is.  

 

Low key en toch niet
Dit jaar ook maar weer eens het low-key experiment opgepakt (zie ook 2013) en verder uitgediept. Low-key fotografie kenmerkt zich doorgaans door het gebruik van een zwarte achtergrond waarvoor een beperkt maar hard uitgelicht onderwerp staat. Deze manier van schieten biedt altijd ruimte aan veel mystiek, karakter en vrijheid door het spel met licht. In mijn experimenten ga ik juist niet voor die kenmerkende zwarte achtergrond, maar ga ik op zoek naar andere, en soms praktischere, manieren om wel het low-key effect te bereiken. Het is al met al een geslaagd project. Met grote dank aan het model dat zich met alle geduld van de wereld letterlijk heeft blootgegeven voor dit project.

Fly on the wall
Als de zwaar gestyleerde low-key fotografie het ene uiterste is wat betreft interactie met het te fotograferen object/model (fotograaf, kunstlicht, model), de candid benadering ligt aan de andere kant van het spectrum (‘vlieg op de muur’ benadering). Candid is dan voor mij ook DE manier om tijdens interviews of portretfotografie het natuurgetrouwe te behouden. Dat ik me in beide, bijna tegengestelde, manieren van tegen fotografie aankijken interesseer zegt veel over mijn brede kijk op het vak.

 

Mude
Dit jaar ook weer een Sunday Morning Mude geschoten. Zoals ik 2014 al schetste: ik ben altijd weer verbaasd over hoe schoonheid gevangen kan zitten in de mens. Juist wanneer hij/zij zich niet druk maakt over de omgeving en dat de schoonheid een andere vorm aanneemt en zich naar buiten keert zodra er op de buitenwereld indruk gemaakt moet worden. Het is die interne schoonheid die, zodra deze zichtbaar wordt, mij altijd heeft gefascineerd.  Het sluit naadloos aan bij mijn voorkeur voor de candid benadering van fotografie.

door het jaar heen

sunday morning mude

mysteryland 

low key test