in vormgegeven toeval
De laatste drie jaren, of eigenlijk zelfs vier als we het begin de van persoonlijke vraagstelling in 2019 meewegen, kan ik nu voor mezelf een aantal conclusies trekken.
Een groot deel van mijn fotografie was en is in opdracht, in opdracht om vrij te werken vs in opdracht om niet vrij te werken maar te leveren. En alles daar tussenin. Kortom, het spanningsveld van elke creatief om vrij werk te maken en daarmee erkenning te krijgen vs werk in afgebakende lijnen waarbinnen je weer creatief mag zijn. Voor mij niet anders. Ik heb daar in het jaar 2022 waarin alles van standje -0 naar +11 werd gedraaid, zowel in werk als op persoonlijk vlak, al een soort van update over gegeven voor mezelf.
Inzicht in wording wellicht?!
Nu in 2023 beginnen er ineens stukken in elkaar te passen. Mijn visie op de wereld en de vraagstellingen van 2019, maar met name 2020! Of ik er wat mee moet of kan? Dit laatste is iig het geval.
Op deze page van 2023 staan kleine contouren van een proces en project waarin ik mijn levensvisie en overtuiging, mijn houvast, mijn cognitieve actualiteitenrubriek en mijn beeld over hoe de mens in elkaar steekt een vorm ga geven.
Naast het fotograferen van esthetisch mooie beelden, hoe subjectief dan ook, is er in mij ook een maker vanuit niets. Terwijl niets niet bestaat. Dus een maker vanuit iets?
Wollige woorden, wollige woorden om mijn behoefte tot creëren te beschrijven.
Voor de doortastende bezoeker van mijn werk alhier, is het evident om te veronderstellen dat de studie sociale psychologie aan de universiteit eveneens een grote vorming is geweest van hoe ik naar de wereld kijk. Daarin is met name het vak evolutionaire psychologie tot op de dag van vandaag de stuwing in mijn denken, hoe chaotisch deze ook is. De voeding van het iets, of gewoon simpel “het iets”!!
De evolutietheorie, en dus ook evolutionaire psychologie, is mits goed begrepen en niet verkeerd gebruikt, naar mijn mening alles omvattend, bijna religieus en vooral een verklarend instrument om de wereld inzichtelijk te maken. De vragen die ik de afgelopen jaren had, worden telkenmale onderbouwd door de inzichten die uit het voorgaande voortvloeiden. Niet altijd even zaligmakend, wellicht zelfs de voeding van mijn eeuwige cynisme, maar desalniettemin mijn steunpilaar in mijn leven.
De vraag die ik zocht, om nog maar niet na te denken over hoe het fotografisch te beantwoorden, is gesteld en wordt in uitvoering beantwoord. Een tegenstrijdigheid, als je het leest, edoch toch een onderdeel van het proces der evolutie. Of beter, mijn proces in verbeelding tot evolutie.
Mijn proces? Hoe de evolutie, met al zijn (theoretische en filosofische) voor- en na-delen vorm te geven? Maar ook waarbij mijn cynische en grauwe blik op de gevolgen ervan zichtbaar worden. Tevens in symbool en concept de vragen te beantwoorden over de eigentijdse problemen van de onvrede in de mens, de dynamiek de we allen ervaren, zoals mijn vragen uit 2020 (gevoed door mijn covid reality check). Het doel is om er rust uit te putten, om het inzicht te delen, om er hopelijk een bijdrage in de maatschappij aan te geven. Inzicht in vele kwesties. Zoals gezegd allesomvattend op mijn wijze.
In 2023, nu dus, vallen alle stukjes op zijn plek. En over vorm ook. Spreekt het je aan, dat is dan fijn. Doet het je niets, ook fijn. Ben je het er niet mee eens dat dit mijn visie is over de eenvoud van de mens in zijn ingewikkeldheid tegelijkertijd. Ook prima. Neigt het naar een zwart wit benadering? Dan mag je zelfs dat vinden. Of krijg je vragen? Altijd interessant.
Dit is dat stuk vrije werk waarin ik in mezelf de opdracht loslaat het proces zijn vrije loop te laten gaan: beelden waarin onderzoek, denkprocessen, wereldvisie, mensheid en het gedrag, vragen en antwoorden een vorm krijgen.
Of erkenning hierin een rol gaat spelen….wordt vervolgd